អត្ថបទ និងរូបថតផ្ដល់ដោយពលរដ្ឋ ពីកម្ពុជាក្រោម
របរធ្វើស្ករត្នោតរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម នៅខេត្តមាត់ជ្រូកមានតាំងពីយូរយារមកហើយ ដែលពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ប្រកបរបរមួយនេះ និងថែរក្សាបង្ហាត់បង្រៀនតៗ គ្នា ពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មូយទៀតរហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ ចំណែកតំបន់ភូមិសាស្រ្ត ដែលអ្នកប្រកបមុខរបរផលិតស្ករត្នោតច្រើនជាងគេ មានដូចជា ស្រុកស្វាយទង (Tri Ton) និងស្រុកក្របៅ (Tinh Bien) ជាដើម ។
ថ្វីត្បិតតែរបរធ្វើស្ករត្នោតមានការលំបាក និងគ្មានចំណូលខ្ពស់ ហើយអាចមានគ្រោះថ្នាក់ច្រើន ក៏ដោយពលរដ្ធខ្មែរក្រោម នៅតែថែរក្សាបានគង់វង់មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ដោយពួកគេចាត់ទុកថា ដើមត្នោតជានិមិត្តរូបរបស់ជនជាតិខ្មែរ និងចង់ថែរក្សាមិនឲ្យបាត់បង់ ។
រដូវប្រមូលទឹកត្នោត និងផលិតស្ករត្នោត មានរយៈពេលប្រហែល ៦ ខែ គឺចាប់តាំងពីខែវិឆ្ឆិកាដល់ខែឧសភា មុនពេលប្រមូលផលមកដល់ គឺពួកគាត់បានរៀបចំសាម្ភារៈទុកជាមុន មានដូចជាទិញដើមឬស្សី សម្រាប់ធ្វើជណ្តើរឡើងដើមត្នោត ដើម្បីកាត់ បំពងសម្រាប់ដាក់ទឹកត្នោតស្រស់ បោសសម្អាត់ចង្ក្រាន និងធ្វើអនាមយ័ឆ្នាំងខ្ទៈ និងអុសភ្លើងជាដើម ។
កសិករប្រកបមុខរបរផលិតស្ករត្នោតម្នាក់ បានចែករំលែក អំពីរបៀបនៃការប្រមូលវត្ថុធាតុដើម និងផលិតទឹកត្នោតស្រស់យកមកស្លរធ្វើជាស្ករត្នោត ដូចតទៅនេះ៖
ការងារដំបូង គឺនៅពេលថ្ងៃរសៀល អ្នកភូមិដែលមុខរបរនេះ ត្រូវតែឡើងទៅកាន់ចុងដើមត្នោត និងរកមើលផ្កាត្នោតណា ដែលធំល្អកាត់ចុងផ្កាគាបហើយយកបំពង់ត្រងយកទឹកត្នោតស្រស់ ពេលព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកគាត់ នឹងឡើងទៅកាន់ចុងដើមត្នោតម្តងទៀត ដើម្បីយកបំពង់ទឹកត្នោតនោះ ចុះមកខាងក្រោម ហើយយកទៅផ្ទះចាប់ផ្តើមដាំស្លរ ដើម្បីផលិតឲ្យទៅជាស្ករត្នោត ។
បន្ទាប់ពីនោះ គេយកឆ្នាំងមួយធំចំណុះប្រហែលជា ៤០ លិត ហើយគេចាក់ទឹកត្នោតស្រស់ទាំងអស់ចូលទៅក្នុងឆ្នាំង រួចចាប់ផ្តើមស្លរ ចន្លោះចាប់ពី ៨ ទៅ ១០ ម៉ោង ទើបបានសម្រេចទៅជាស្ករត្នោត ។ ចំណែកផលិតផលស្ករត្នោត ១ គីឡូក្រាម លក់ទៅកាន់ទីផ្សារមានតម្លៃចន្លោះចាប់ពី ២២០០០ ដុង ឬប្រហែល ១$ ។ ក្នុងមួយថ្ងៃ គ្រួសារមួយអាចផលិតបានសម្រេចជាផលិតផលស្ករត្នោតប្រមាណជា ២០ គីឡូក្រាម ។
កសិករប្រកបមុខរបរផលិតស្ករត្នោតដដែលរូបនេះ ឲ្យដឹងទៀតថា ចំពោះគ្រួសារអ្នកផលិតស្ករត្នោតណា ដែលគ្មានដីស្រែចំការ ឬដើមត្នោតទេ គឺពួកគាត់បានទៅជួល ឬចុះកុងត្រាជាមួយអ្នកភូមិណា ដែលមានដើមត្នោត នៅក្នុងភូមិស្រុកជិតខាងដើម្បីប្រមូលយកទឹកត្នោតស្រស់យកមកផលិតជាស្ករត្នោតលក់យកបា្រក់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ ។ ការចុះកុងត្រានោះ អាស្រ័យទៅលើកិច្ចព្រមព្រៀងគ្នា ខ្លះមានរយៈពេល ១ ឆ្នាំ ឬលើពីនេះ ។រីឯតម្លៃដែលពួកគាត់បានចុះកុងត្រាជាមួយ និងម្ចាស់ដើមត្នោតនោះ គឺមានតម្លៃពី ៤ ម៉ឺនទៅ ៥ ម៉ឺនដុងក្នុងដើមត្នោត ១ ដើម ឬស្មើនិង ២$ ក្នុង ១ ឆ្នាំ ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ន ចំនួនគ្រូសារខ្មែរក្រោមតិចតូចណាស់ នៅក្នុងភូមិនេះដែ លមានដើមត្នោត ដែលបានបន្សលទុកមក ពីជីដូនជីតារបស់ពួកគាត់ ។
មាត់ជ្រូកជាខេត្តមួយរបស់ខ្មែរ នៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ស្ថិតជាប់តាមបណ្តោយព្រំដែនជាមួយប្រទេសកម្ពុជា មានប្រជាជនខ្មែរក្រោមរាប់សែនគ្រួសារ បានរស់នៅលើដែនដីកំណើតរបស់ពួកគេ តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ។ ពួកគាត់ភាគច្រើនជាអ្នកប្រកបមុខរបរជាកសិករ ធ្វើស្រែចំការ ដាំដំណាំ ចិញ្ចឹមសត្វ តម្បាញសូត្រកន្ទេល និងផលិតស្ករត្នោត ជាដើម ។
របរផលិតស្ករត្នោតជាការងារបន្ទាប់បន្សំរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម រស់នៅខេត្តមាត់ជ្រូកដែនដីកម្ពុជាក្រោម ។ កាលពីអតីតកាលពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម នៅក្នុងខេត្តមួយនេះ បានផលិតស្ករត្នោតមានលក្ខណៈតូច សម្រាប់តែផ្គត់ផ្គង់អតិថិជន តែនៅក្នុងខេត្តរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលមានអ្នកវិនិយោគ និងក្រុមហ៊ុនបរទេស ព្រមទាំងលំហូរនៃភ្ងៀវទេសចរណ៍ នៅក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុកជាច្រើន បានអញ្ជើញមកទស្សនា នៅខេត្តមាត់ជ្រូក និងបណ្តាខេត្តខ្មែរនាៗ នៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃកាន់តែច្រើនឡើងៗ ក៏ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម នៅខេត្តមួយនេះ បានផលិតស្ករត្នោតមានលក្ខណៈជាទ្រង់ទ្រាយធំ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទៅតាមតម្រូវការរបស់ភ្ងៀវទេសចរណ៏៍ បានទាន់ពេលវាលា ។
ទោះជាប្រាក់ចំណូល ពីការផលិតស្ករត្នោតរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម នៅខេត្តមាត់ជ្រូក នៅមានកំរិតទាបក៏ពិតមែន ។ ប៉ុនែ្តយ៉ាងហោចណាស់មុខរបរមួយនេះ បានជួយសម្រាលបន្ទុក់មួយចំណែក ក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ និងកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រដល់ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ជាច្រើនគ្រួសារ នៅក្នុងខេត្តមាត់ជ្រូក នាពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយក៏ពួកគាត់ ថា នឹងប្តេជ្ញាចិត្តថែរក្សានូវមុខរបរប្រពៃណីមួយនេះ ឲ្យគង់វង់តទៅពេលអនាគត់ ៕
រូបភាពខ្លះៗ នៃសកម្មភាពដំណើរការផលិតស្ករត្នោតខ្មែរក្រោម
