កំណាព្យ

ស្សុរិយាចែងចាំងបំភ្លឺមេឃា ស្រះស្រីសោភាទេសភាពស្រស់ខ្ចី ព្រលិតឈូករីកលំអរនួនស្រី ឈើទាលប្រិមប្រិយដុះព័ទ្ឋស្រៈផង…

រដូវខែប្រាំងទឹកភ្លៀងរាំងយូរ វារីក្នុងស្រះគូរីងហួតទៅ ធ្វើត្រីជ្រកក្នុងទឹកឥតលំនៅ សត្វកុកក្អែកចុះទៅសង្រ្គោះត្រី ។…

(ឆ្លងឆ្លើយ) ១~ស្រី=បើបងស្និទ្ធស្នេហ៍ថែថួននួននាង កុំកាយឃ្លាតឃ្លាងចាកចោលនាងនាថ បីបមថ្នមថ្នាក់ដោយដៃទៅទៀត…

ស្រះស្រីកំសត់បណ្តូលចិត្តអើយ ម្តេចឡើយរីងស្ងួតហួតហែងក្រៀមក្រោះ ធ្លាប់តែឃើញមុខទឹកពេញសម្រស់…

គួរស្រងូតចិត្តអាណិតស្រះស្រី ត្រូវគេបំភ្លៃប្រវត្តិរឿងពិត សារមន្ទីរវត្តអង្គក្បែរជិត…

ស្រះស្រីតូចចិត្តជាច្រើនឆ្នាំខែ ព្រោះតែគេប្រែឈ្មោះថាយាយអំ ឈឺចិត្តគ្រាំគ្រារស់បង្ខំ ឱបទុក្ខក្រៀមក្រំនិងខេមរា។…

ឱ!សម្រែកស្រៈស្រី នាដែនដីព្រះត្រពាំង ដើមមកគ្មានហួតរាំង ស្រៈចែងចាំងដោយរុក្ខជាតិ ។ មានឈូកស្មៅព្រលិត…

ស្រះគូឈរយំកណ្ដាលព្រឹក្សា ខ្មែរណែនឱរាពួនយំស្រណោះ ប្រទីបដេកដួលទឹករីងហួតខ្សោះ មច្ឆាត្រូវអស់ព្រោះជនអប្រិយ៍ ។…

(បទអក្សរគូ) ១~ស្រីស្រស់ក្រោះក្រៀម បានបៀមទូលទុក្ខ ក្ដៅក្ដាត់គគុក មុខមាត់អត់អង់- អាចអាប់ស្ងាត់ស្ងម…

សំនៀងបក្សីច្រៀងថ្នាក់ថ្នមចិត្ត សម្រស់ជីវិតក្នុងម្លប់សុខសាន្ត ឱធម្មជាតិអឺយ ! ខ្ញុំភ្លេចមិនបាន…