សុន្ទរកថា របស់ អ្នកស្រី គៀង ធីប៉ា តំណាងអង្គការស្ត្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ក្នុងពិធីរំឭកខួបទី ១០៥ ឆ្នាំ នៃទិវានារីអន្តរជាតិ

By សារព័ត៌មាន ព្រៃនគរ On Mar 7, 2016

លេខាធិការដ្ឋានអង្គការសមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ប្រចាំព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា នៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យទី ៦ មីនា ម្សិលមិញនេះ បានប្រារព្វពិធីអបអរសាទរទិវានារីអន្តរជាតិ ៨ មីនា ដែលមានទីតាំង ស្ថិតនៅវត្តសាមគ្គីរង្សី ភូមិទ្រា ២ សង្កាត់ស្ទឹងមានជ័យ ខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ ដោយមានការចូលរួមពីព្រះសង្ឃ និងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រោមប្រមាណជាង ១០០ នាក់ ។

ពិធីរំឭកខួបទី ១០៥ ឆ្នាំ នៃទិវានារីអន្តរជាតិ ដែលរៀបចំដោយលេខាធិការដ្ឋានអង្គការសមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោម គឺផ្តោតសំខាន់ទៅលើការផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សគ្រប់រូប ទាំងបុរស ទាំងស្ដ្រី ដើម្បីជួយឲ្យស្ដ្រីមានភាពយុត្តិធម៌ក្នុងការទទួលសិទ្ធិ និងការកាត់បន្ថយ ទប់ស្កាត់ លុបបំបាត់ចោលនូវបញ្ហាទាំងឡាយ ដែលកើតមានចំពោះស្ដ្រីភេទ ភាពស្មើគ្នារវាងបុរស និងស្ដ្រី ។ ជាពិសេសជំរុញឲ្យស្ត្រីខ្មែរក្រោម កំពុងរស់នៅឯដែនដីកម្ពុជាក្រោម យល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ អំពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ។

អ្នកស្រី គៀង ធីប៉ា តំណាងអង្គការស្ត្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ក្នុងពិធីរំឭកខួបទី ១០៥ ឆ្នាំ នៃទិវានារីអន្តរជាតិ ។ រូបថតៈ ស៊ឺន ចែងចើន

ខាងក្រោមនេះ ជាសុន្ទរកថា ដែលអានដោយ អ្នកស្រី គៀង ធីប៉ា តំណាងឲ្យអង្គការស្ត្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា៖

អង្គការ សមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោម
ប្រចាំព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា

លេខាធិការដ្ឋាន

សុន្ទរកថា
អ្នកស្រី គៀង ធីប៉ា តំណាងស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម
ក្នុងខួបលើកទី ១០៥ ឆ្នាំ នៃទិវានារីអន្តរជាតិ (០៨ មីនា ១៩១១ – ០៨ មីនា ២០១៦)

-   សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះថេរានុត្ថេរៈគ្រប់ព្រះអង្គ ជាទីសក្ការៈ!
-   សូមគោរពគណៈអធិបតីជាទីគោរព!
-   សូមគោរពអង្គពិធីទាំងមូលជាទីស្រឡាញ់រាប់អាន!

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃមួយប្រកបទៅដោយមហានក្ខត្តឫក្ស ដែលអង្គការ សមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោមបានមូលមតិគ្នាជាឯកច្ឆន្ទ ប្រារព្ធទិវានារីអន្តរជាតិ ខួបលើកទី ១០៥ ឆ្នាំ។ ស្របក្នុងឱកាសនេះ ខ្ញុំព្រះករុណា នាងខ្ញុំសូមប្រគេន និងជម្រាបជូនមូលហេតុដែលនាំឲ្យកើតមានទិវានេះឡើងដូចតទៅ៖

នៅចុងសតវត្សទី ១៩ បច្ចេកវិទ្យាបានរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំងក្លានៅលើពិភពលោក ជាពិសេសនៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងបណ្ដាប្រទេសដែលមានខឿនឧស្សាហកម្មរីកចម្រើន។ នារី និងកុមារក្រីក្ររាប់លាននាក់ត្រូវបានទាក់ទាញឲ្យធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រ សហគ្រាសឯកជននានា ពួកម្ចាស់រោងចក្រសហគ្រាសមួយចំនួនដែលមានគំនិតលោភលន់ កេងប្រវ័ញ្ចមិនស្កប់ស្កល់លើកម្លាំងពលកម្មលើកុមារ និងនារីជាកម្មករ ដោយបានបង្ខំឲ្យពួកគេធ្វើការក្នុងមួយថ្ងៃពី១២ម៉ោង ទៅ១៦ម៉ោង ហើយផ្តល់ប្រាក់បៀវត្សរ៍យ៉ាងតិចតួច ដោយមិនគិតគូរពីសុខភាពរបស់កម្មករឡើយ។ ដោយមានការឈឺចាប់ចំពោះអំពើគៀបសង្កត់ កេងប្រវ័ញ្ចហួសប្រមាណនោះ ថ្ងៃទី០៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៨៩៩ កម្មការិនីផ្នែកតម្បាញ និងកាត់ដេរ នៅទីក្រុង Chicago និង New York សហរដ្ឋអាមេរិក បានសាមគ្គី ឯកភាពគ្នាក្រោកឈរឡើង តស៊ូយ៉ាប្ដូរផ្ដាច់ ទាមទារឲ្យបន្ថយម៉ោងធ្វើការ និងតម្លើងប្រាក់បៀវត្សរ៍។ ប៉ុន្ដែជាលទ្ធផល កម្មការិនីទាំងនោះត្រូវបានទទួលការគៀបសង្កត់យ៉ាងពេញទំហឹង ត្រូវគេចាប់ចងធ្វើទារុណកម្ម និងត្រូវបណ្ដេញចេញពីរោងចក្រ។ ទោះបីត្រូវទទួលការឈឺចាប់ និងគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ ក៏កម្មការិនីនៅតែសាមគ្គីគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ តស៊ូស្វិតស្វាញ ងើបឈរឡើងតវ៉ាប្រឆាំងជាសាធារណៈម្តងហើយម្តងទៀត បង្ខំឲ្យពួកម្ចាស់រោងចក្រ សហគ្រាស ត្រូវតែទទួលយល់ស្របតាម។ដំណើរតស៊ូរបស់កម្មការិនីទាំងនោះ បានលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្លាចំពោះចលនានារីលើសកលលោកទាំងមូល។ ចលនាដ៏ស្វិតស្វាញនេះបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើនារីចលករនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ដែលជាប្រទេសឧស្សាហកម្មធំមួយនាសម័យនោះ។ នៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ក្នុងនោះបានលេចឡើងនូវយុវនារី ៣ រូបដ៏ល្បីល្បាញគឺ៖ អ្នកស្រី ក្លារ៉ាហ្សេតគីន (Clara Zetkin) និង រ៉ូស្កាលុចសំបូរ ជាជនជាតិប៉ូឡូញ ដែលបានចូលរួមគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកស្រី ក្រូបស្កាយ៉ា (ភរិយាលោក ឡេ នីន) បំផុសចលនាបង្កើតជាគណៈលេខាអន្តរជាតិដើម្បីដឹកនាំចលនានារី។ ឆ្នាំ១៩១០ សន្និបាតអន្តរជាតិនារីដែលមានប្រទេស១៧ចូលរួម បានធ្វើឡើងនៅទីក្រុងកូប៉ែនហាក់ រដ្ឋធានីនៃប្រទេសដាណឺម៉ាក់ បានសម្រេចយកថ្ងៃទី០៨ ខែមីនា ជា “ទិវានារីអន្តរជាតិ” ថ្ងៃមហាសាមគ្គីតស៊ូរបស់នារីពលការិនីទូទាំងសកលលោកដើម្បីសិទ្ធិសេរីភាព ប្រជាធិបតេយ្យ ដោយភ្ជាប់ជាមួយនឹងពាក្យស្លោកថា “ទីណាមានការជិះជាន់ ទីនោះមានការតស៊ូរើបម្រះ”, “មួយថ្ងៃធ្វើការ៨ម៉ោង”, “ធ្វើការស្មើគ្នា ប្រាក់បៀវត្សរ៍ស្មើគ្នា”, “ការពារសុខភាពមាតា និងទារក”។ ចាប់ពីពេលនោះមក ថ្ងៃទី០៨ ខែមីនា បានក្លាយទៅជាថ្ងៃបុណ្យអន្តរជាតិនារី ដែលរំឭកអំពីការតស៊ូរបស់នារីពលការិនីទូទាំងសកលលោក ដែលប្រឹងប្រែងរំដោះនារី ដោយទាមទារឲ្យអនុវត្តសិទ្ធិស្មើគ្នារវាងបុរស និងនារី។ ដោយសារតែមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងអំណត់ និងពុះពារលំបាកគ្រប់បែបយ៉ាង កាលពី ១០៥ ឆ្នាំមុននោះហើយ ទើបបច្ចុប្បន្ននេះ នារីក្នុងពិភពលោក មានឱកាសទទួលបាននូវសិទ្ធិស្មើភាពក្នុងការងារ ក៏ដូចជាការថែទាំសុខភាព ទោះបីជានៅសេសសល់ការបន្តុះបង្អាប់ខ្លះៗក៏ដោយ។ លទ្ធផលដ៏ត្រចះត្រចង់នេះ បានកាត់បន្ថយអស់ជាច្រើននូវអំពើហិង្សា និងការរើសអើងចំពោះនារីភេទដែលគេតែងតែចាត់ទុកជាភេទទន់ខ្សោយនោះ។

-   ព្រះថេរានុត្ថេរៈគ្រប់ព្រះអង្គជាទីសក្ការៈ!
-   គណៈអធិបតីជាទីគោរព!
-   អង្គពិធីទាំងមូលជាទីស្រឡាញ់រាប់អាន!

បើយើងប្រៀបធៀបប្រវត្តិទិវានារីអន្តរជាតិ ០៨ មីនា ទៅនឹងកំណើតនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ឃើញថា ប្រវត្តិទិវានារីអន្តរជាតិ ០៨ មីនា មានកំណើតមុនសិទ្ធិមនុស្សទៀតផង។ តែទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ សព្វថ្ងៃនៅកម្ពុជា ពិតមែនតែមានច្បាប់ជាតិ ច្បាប់អន្តរជាតិ ដូចជាសេចក្ដីប្រកាសជាសកល របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្ស អនុសញ្ញាស្ដីពីការលុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃការរើសអើង ប្រឆាំងនឹងនារីភេទ និងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រង់ជំពូក ៣ ស្ដីពីសិទ្ធិនោះហើយក៏ដោយ ក៏វិសមភាពរវាងបុរស និងស្ដ្រី ការរើសអើងប្រឆាំងនឹងនារីភេទ ការរំលោភសិទ្ធិស្ដ្រី អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនៅតែកើតមានជាបញ្ហាដដែល។ ហេតុដូច្នេះបានជារដ្ឋាភិបាលយើង និងអង្គការសហប្រជាជាតិ និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ ខិតខំផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សគ្រប់រូបទាំងបុរស ទាំងស្ដ្រី ដើម្បីជួយឲ្យស្ដ្រីមានភាពយុត្តិធម៌ក្នុងការទទួលសិទ្ធិ និងដើម្បីជួយកាត់បន្ថយ ទប់ស្កាត់ លុបបំបាត់ចោលនូវបញ្ហាទាំងឡាយខាងលើដែលមានចំពោះស្ដ្រីភេទ ភាពស្មើគ្នារវាងបុរស និងស្ដ្រី មិនត្រឹមតែមានឲ្យនៅលើក្រដាស និងបបូរមាត់តែប៉ុណ្ណោះទេ សូមឲ្យមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយគិតថា នារីក៏ជាដៃគូមួយដោយមិនអាចខ្វះបានឡើយ។

តាមការពិនិត្យរបស់យើងនៅលើឯកសារនេះឃើញថា ក្នុងនោះក៏មានស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោមអាចមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ដូចស្ដ្រីទាំងឡាយនៅលើពិភពលោកយើងនេះផងដែរ។ ប៉ុន្ដែស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោមតាំងពីអតីតៈរហូតដល់បច្ចុប្បន្នកាលនេះ នៅតែរងគ្រោះដដែល ហើយអាជ្ញាធរវៀតណាមមិនត្រឹមតែមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងរំលោភសិទ្ធិយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង។ ចំពោះអង្គការសហប្រជាជាតិ ក៏ហាក់បីមិនខ្វល់ខ្វាយដល់ស្ដ្រីខ្មែរនៅកម្ពុជាក្រោម ដែលត្រូវវៀតណាមធ្វើបាប រំលោភបំពានសិទ្ធិសេរីភាពគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់។ តួយ៉ាងដូចជា កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៨ កន្លងទៅ ស្ដ្រីខ្មែរក្រោមនៅស្រុកក្របៅ ខេត្តមាត់ជ្រូក ត្រូវបានរដ្ឋអំណាចគុម្មុយនីស្ដវៀតណាមវាយធ្វើបាបដោយប្រើដំបងឆក់ឲ្យរងរបួស ២៩ នាក់ យ៉ាងអាណោចអធ័ម ក្នុងនោះមានស្ត្រីខ្មែរក្រោមយ៉ាងតិចពីរនាក់ គឺអ្នកស្រី នាង យ៉េន និងអ្នកស្រី នាង យ៉ន ជាប់ពន្ធនាគារក្នុងឆ្នាំ២០០៩ ដោយរងការចោទពីបទធ្វើឲ្យប៉ះពាល់សណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម។ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ល្វីងជូរចត់មួយទៀត ត្រូវបានការគម្រាមចាប់ចងដាក់គុកច្រវ៉ាក់ កើតមានឡើងកាលចុងឆ្នាំ ២០០៧ ទៅលើរូបអ្នកស្រី លី ធីហឿង ដោយដោយមូលហេតុអ្នកស្រីតវ៉ាយកមកវិញនូវដីស្រែដែលរដ្ឋអំណាចគុម្មុយនីស្ដវៀតណាមរឹបអូសយកឲ្យជនជាតិវៀតណាមគ្នាគេ។ កាលពីថ្ងៃទី២២ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១០ អ្នកស្រី ត្រឹង ធីចូវ នៅភូមិផ្នោលើ ឃុំដំបូកបី ស្រុកផ្នោដាច់ ខេត្តព្រះត្រពាំង ត្រូវបានអាជ្ញាធរវៀតណាមចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ រហូតមកដល់ពេលនេះមិនទាន់បានដោះលែងនៅឡើយទេ។ ពិសេសថ្មីៗនេះ នៅថ្ងៃទី២៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៣ ស្ដ្រីខ្មែរក្រោម ៣ នាក់ នៅខេត្តឃ្លាំង ត្រូវបានតុលាការវៀតណាមខេត្តឃ្លាំង កាត់ទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារពី ១០ ខែទៅ ១ ឆ្នាំ ដោយចោទពីបទបង្ករអសន្តិសុខក្នុងសង្គម ដោយគ្រាន់តែស្ដ្រីទាំង ៣ នាក់នោះចូលរួមទូងស្គរក្នុងវត្តព្រៃជាប់ ក្នុងស្រុកជ្រោយញរ ខេត្តឃ្លាំង ដើម្បីប្រឆាំងនឹងអាជ្ញាធរវៀតណាម ចាប់ផ្សឹកព្រះតេជគុណ លី ចិន្តា។ ស្ដ្រីខ្មែរក្រោមទាំង ៣ រូបនោះគឺ៖ ១. អ្នកស្រី លី ធីសាប៊ុត, ២. អ្នកស្រី លី ធីយ៉ុន, ៣. អ្នកស្រី ឡឹម ធីឡង។ ម្យ៉ាងទៀត ស្ដ្រីខ្មែរនៅកម្ពុជាក្រោម គ្មានសាលារៀនជាភាសាខ្មែរទេ ដូច្នេះស្ដ្រីខ្មែរនៅកម្ពុជាក្រោម ៩៥% មិនចេះអក្សរខ្មែរឡើយ ការមិនចេះអក្សរនោះ ប្រៀបដូចជាមនុស្សពិការភ្នែកទាំងសង្ខាង។ នេះគ្រាន់តែជាចំណុចតូចមួយ ក្នុងចំណោមនៃចំណុចជាច្រើនមកលើស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម។ ម្លោះហើយ នាឱកាសនេះ ក៏សូមអំពាវនាវដល់អង្គការសហប្រជាជាតិនិងអង្គការអន្តរជាតិ ព្រមទាំងអ្នកសារព័ត៌មាននានាទូទាំងសកលលោក មេត្តាជួយស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោមដែលកំពុងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ ឲ្យមានសិទ្ធិសេរីភាពដូចស្ដ្រីទាំងឡាយនៅលើពិភពលោកនេះផង។

ជាទីបញ្ចប់ តាងនាមនាងខ្ញុំជាតំណាងស្ដ្រីខ្មែរកម្ពុជាក្រោមទាំងអស់ សូមប្រគេន និងជូនពរដល់ព្រះថេរានុត្ថេរៈគ្រប់ព្រះអង្គ គណៈអធិបតីគ្រប់រូប និងសមាជិកអង្គពិធីទាំងមូល ប្រកបដោយពុទ្ធពរទាំងឡាយ ៤ ប្រការគឺ៖ អាយុ វណៈ សុខៈ ពលៈ កុំបីឃ្លៀងឃ្លាតឡើយ។

សូមអរព្រះគុណ និងអរគុណ!!!