គុណតម្លៃរបស់ព្រះសង្ឃខ្មែរក្រោម ក្នុងការជួយសង្រ្គោះដល់ពលរដ្ឋ ដែលរងគ្រោះដោយជំងឺកូវិដ-១៩ នៅកម្ពុជាក្រោម
ដោយ លី ឈូន
ព្រះសង្ឃខ្មែរក្រោម និងសប្បុរសជន ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស កំពុងមមាញឹកឃោសនាបវារណាស្បៀងអាហារជួយដល់ពលរដ្ឋរងគ្រោះ ដោយជំងឺកូវិដ-១៩ រាប់សែននាក់ ទាំងខ្មែរក្រោម ទាំងវៀតណាម នៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ។ នៅវត្តអារាម បានបោះបង់ចោលនូវការសាងសង់កុដិ សាលា ព្រះវិហារ ដើម្បីយកថវិកាជំនួយដល់ពលរដ្ឋ ដែលកំពុងអត់ឃ្លាន នៅក្នុងស្រុក ។ ចំណែកឯវត្តខ្លះទៀត ដែលខ្សត់ខ្សោយ ព្រះសង្ឃបានដកបន្លែ បេះផ្លែឈើ ដែលមានស្រាប់នៅក្នុងវត្ត មិនតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងប្រមូលអង្ករវេចនំអន្សមថែមទៀត យកចែកជូនពលរដ្ឋ ដែលកំពុងស្រែកឃ្លាន ។
ពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ដែលជាកម្មករខ្លះ បានដាច់ស្បៀងតាំងពីដើមទី នៃការបង្ខាំងរបស់អាជ្ញាធរវៀតណាម ក៏ព្រោះតែធ្វើការបណ្ដើរ សន្សំប្រាក់ផ្ញើទៅឱ្យឪពុកម្ដាយ សាច់ញាតិនៅស្រុកបណ្ដើរ ដើម្បីចម្អែតក្រពះព្រឹកល្ងាច ។ រីឯ ឪពុកម្ដាយ សាច់ញាតិ នៅតាមភូមិស្រុកពេលនេះ អ្នកខ្លះ ក៏ដាច់បាយ ដាច់ទឹក ក៏ព្រោះតែខ្វះការទំនុកបម្រុងពីកូន ពីសាច់ញាតិដែលជាកម្មករចំណាកស្រុក ។
សម្រែកដង្ហោយហៅសុំស្បៀងអាហារទាំងនេះ កើតឡើងបន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរវៀតណាម ធ្វើការរាំងខ្ទប់បិទគោចរ តែមិនមានវិធានការផ្ដល់បាយទឹក ឲ្យបានសមរម្យ រយៈពេលជិត ២ ខែនៃការរីករាលដាលជំងឺ Covid-19 កាន់តែខ្លាំងឡើង នៅកម្ពុជាក្រោម ។
គិតតែជ្រុងមួយនៃខែសីហានេះ មានប្រមាណជា ២០ វត្តក្នុងចំណោមវត្តខ្មែរ ៤៦១ វត្ត នៅកម្ពុជាក្រោម បានបវារណាស្បៀងអាងារជួយសង្គ្រោះ ពលរដ្ឋដែលកំពុងរងគ្រោះនៃការអត់ឃ្លាន បើគិតជាទឹកប្រាក់មានប្រមាណជា ១,៦២៨.៥១៧.០០០ Dong (មួយកោដិ ប្រាំមួយរយម្ភៃប្រាំបីលាន ប្រាំសែនមួយម៉ឺន ប្រាំពីរពាន់ដុង) ស្មើនឹងប្រមាណ ៧១.១៤៥$ (ប្រាំពីរម៉ឺន មួយពាន់ មួយរយសែសិបប្រាំ) ដុល្លារ៍អាមេរិក ។ ទោះបីជាអំណោយរបស់សប្បុរសជន មានតិចតួច មិនបានគ្រប់គ្រាន់ តាមទំហំនៃការស្រែកឃ្លានរបស់ពលរដ្ឋកំពុងអត់ឃ្លានក្ដី ក៏ពួកគាត់ចាត់ទុកថា នេះជាអំណោយមហាសាល ផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមនៃជីវិត និងជួយលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគាត់ ដែលកំពុងរងគ្រោះដោយជំងឺកូវិដ-១៩ នេះដែរ ។
«អីចឹងអីវ៉ិនបងប្អូនជួយមើល គេកាត់ភ្លើង កាត់ទឹក តើឲ្យគ្នារស់នៅយ៉ាងម៉េច បងប្អូនជួយមើលទាំងអស់គ្នាមើលផ្ទះជួលជាង ២០០ បន្ទប់ណា កាត់ភ្លើង កាត់ទឹកអីចឹង ឲ្យរស់ម៉េចទៅ » ។ សំឡេងខ្ញៀវខ្ញារអំបាញ់មិញនេះគឺជាសម្រែករបស់កម្មករចំណាកស្រុករាប់រយនាក់ដែលភាគច្រើនជាកម្មករចំណាកស្រុកខ្មែរក្រោម ពួកគាត់កំពុងតែឈរផង អង្គុយផង ដើរចុះដើរឡើងផង ក្រោមកម្ដៅថ្ងៃចែងចាំងនាពេលថ្ងៃត្រង់បែកញើសរហាម អ្នកខ្លះដើរបណ្ដើរបក់ផ្លិតបណ្ដើរ ឯអ្នកខ្លះទៀតអង្គុយដង្ហក់ខ្យល់ ឯក្មេង ៗ ដែលនៅនឹងដៃម្ដាយយំទ្រហឹងអឹងកង ទិដ្ឋភាពទាំងនេះកើតឡើងក៏ព្រោះតែម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់មួយកន្លែងដែលមានចំនួនជាង ២០០ បន្ទប់ស្ថិតនៅជាយទីរួមខេត្តខេត្តទួលតាមោក ដែលវៀតណាមដាក់ឈ្មោះថ្មីថាខេត្តបិញ យឿង (Binh Duong) បានកាត់ទឹក កាត់ភ្លើងមិនឲ្យកម្មករទាំងនោះប្រើតទៅទៀត ព្រោះកម្មករទាំងនោះគ្មានប្រាក់បង់ថ្លៃបន្ទប់ ។
បែរទៅមើលផ្ទះសំណាក់មួយទៀតនៅទីរួមខេត្តខេត្តទួលតាមោកដដែល តែទីនេះភាគច្រើនជាកម្មការិនីចំណាកស្រុកខ្មែរក្រោម ពួកគាត់ត្អូញត្អែរថា សព្វថ្ងៃនេះរកថវិកាទិញម្ហូបអាហារគ្មានទេ ព្រោះតែក្រុមហ៊ុនកន្លែងពួកគាត់ធ្វើការបានបិទ រីឯអាជ្ញាធរក្ដី ម្ចាស់រោងចក្រក្ដីមិនមានវិធានការឧបត្ថម្ភស្បៀងអាហារឲ្យបានសមរម្យនោះទេ៖ «ឥឡូវនេះ ជិត កើតហើយតែគ្មានលុយកើតផងលោកគ្រូអើយ ជួយកូនចៅផង ហើយទៅស្រុកក៏ទៅមិនបាន ហើយម្នាក់មួយនេះកូនតូចផង ហើយពោះធំទៀតគ្មានងារការធ្វើ ពីព្រោះកុងទី (ក្រុមហ៊ុន) បិទទ្វារជាងពីរខែហើយឥឡូវសូមឱ្យលោកគ្រូជួយ សូមលោកគ្រូជួយដល់កន្លែងខ្ញុំក្នា(ករុណា) ខ្លះផង» ។
នៅឯទីរួមខេត្តទួលតាមោកដដែលនេះ តែនៅឆ្ងាយដាច់ស្រយាល ពីគេពីឯងដែលមានកម្មករចំណាកស្រុកខ្មែរក្រោមប្រមាណជា ២០ គ្រួសារពួកគាត់ស្នាក់ផ្ទះសំណាក់ប្រក់ស័ង្កសីទាប ៗ ត្រូវនឹងកម្ដៅថ្ងៃបែកញើសជោក ។ ពួកគាត់ត្អូញត្អែរថាពួកគាត់ ដែលមកធ្វើការនៅឆ្ងាយស្រុកនេះ គឺធ្វើការបណ្ដើរ ត្រូវផ្ញើថវិកា ទៅស្រុកឱ្យឪពុកម្ដាយបងប្អូនសាច់ញាតិបណ្ដើរ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។ ពួកគាត់លើកដៃសំពះអង្វរពីចម្ងាយតាមបណ្ដាញព័ត៌មានសង្គម (FB) ថា សូមឲ្យព្រះចៅអធិការវត្តនានា មានព្រះចៅអធិការវត្តកោះដួងខេត្តពលលាវជាដើម ឲ្យជួយពួកគាត់ផង ពួកដាច់បាយហើយ ៖ «គ្រូអើយមើលៗ ក្នា ផ្ទះជួលហ្នឹងនៅក្នុងព្រៃអីទទេហ្នឹង មិនមានសប្បុរសជនណាគេមកជួយដល់ទីនេះទេ ព្រោះទីនេះនៅឆ្ងាយដាច់ពីគេពីឯងហើយទីនេះសុទ្ធតែជាបងប្អូនខ្មែរនៅខេត្តឃ្លាំង (សុក ចាំង) ទេដូច្នេះសូមលោកគ្រូជួយឧបត្ថម្ភចំនួន ១៥ បន្ទប់ផងហើយភាគច្រើនសុទ្ធតែក្មេង ៗ ទទេ ។ លោកគ្រូអើយគ្មានអីហូបទេ» ។
ការលើកឡើងមកនេះបន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរវៀតណាមធ្វើការបិទខ្ទប់ពលរដ្ឋមិនឲ្យដើរហើរ ហើយសូម្បីតែចេញពីភូមិមួយទៅភូមិ ឬ ក៏ទៅមណ្ឌលសុខភាពដើម្បីទទួលថ្នាំព្យាបាលជំងឺប្រចាំកាយក៏ដោយ ក៏ទៅមិនបាន ។ ការបិទខ្ទប់នេះ មានរយៈពេលជាង ពីរខែមកហើយ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដ៏ខ្លាំងក្លានៃជំងឺកូវីដ ១៩ ទូទាំងប្រទេសវៀតណាម ។ សព្វថ្ងៃនេះ មានកម្មករចំណាកស្រុកខ្មែរក្រោមរាប់ម៉ឺននាក់កំពុងធ្វើការនៅសួនឧស្សាហកម្មធំ ៗ នៅតាមខេត្តនានា ដូចជាខេត្តទួលតាមោកដែលវៀតណាមដាក់ឈ្មោះថ្មីថា ខេត្តប៊ិញ យឿង (Binh Duong) ខេត្តកំពង់គោដែលវៀតណាម ដាក់ឈ្មោះថ្មីថាខេត្តឡុង អាង (Long An) ខេត្តវាលប្រើស ដែលវៀតណាមដាក់ឈ្មោះថ្មីថាខេត្ត ដុង ណាយ (Dong nai) និងទីក្រុងព្រៃនគរជាដើម ។
កម្មករចំណាកស្រុកទាំងនេះត្រូវជាប់គាំងមិនអាចទៅស្រុកបានឡើយបន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរធ្វើការបិទខ្ទប់តន់ហន់ និងបិទសួនឧស្សាហកម្ម រោងចក្រ សិប្បកម្មនានា រយៈពេលជាង ២ ខែកន្លងមកហើយ វាលែងតែកម្មករចំណាកស្រុកវៀតណាម នៅតំបន់ខ្ពង់រាប ពួកគេអាចវិលត្រឡប់ទៅភូមិស្រុករបស់គេបាន ។ ចំណែកកម្មករចំណាក់ស្រុកនៅតំបន់ដែនដីកម្ពុជាក្រោមដែលវៀតណាមហៅថាណាំបូ ពួកគាត់មិនអាចវិលត្រឡប់ទៅភូមិស្រុកឲ្យបានទាន់ពេលវេលាឡើយ ។ កម្មករចំណាកស្រុកទាំងនេះរស់នៅក្នុងបន្ទប់ដោយខ្វះថវិកាចាយវាយ ខ្វះបាយ ទឹក ម្ហូប ចំណី រីឯអាជ្ញាធរមានតែវិធានបិទខ្ទប់តែមិនមានការចែកស្បៀងអាហារឲ្យបានសមរម្យឡើយ។
ឆ្លើយតបនឹងការលើកឡើងទាំងនេះ ព្រះសង្ឃខ្មែរកម្ពុជាក្រោម និងសប្បុរសជនទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេសបានរួមថវិកាគ្នាសម្រាប់ទិញស្បៀងអាហារជួយដល់កម្មករចំណាកស្រុករាប់សែននាក់ ទាំងវៀតណាមទាំងខ្មែរ ឲ្យបានរួចគ្រោះអត់ឃ្លានមួយពេលដែរ។ ព្រោះមិនអាចចាំដំណោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរបានឡើយ ។
គិតតែជ្រុងមួយ នៃខែសីហា នេះ មានវត្តចំនួន ២០ វត្ត ក្នុងចំណោមវត្តខ្មែរទាំង ៤៦១ វត្ត នាដែនដីកម្ពុជាក្រោម ដែលបានទទួលអំណោយមនុស្សធម៌ពីព្រះសង្ឃខ្មែរកម្ពុជាក្រោម និងពុទ្ធបរិស័ទ សប្បុរសជននៅឯក្រៅស្រុក មានដូចជាព្រះសង្ឃនិងសប្បុរសជននៅប្រទេសកាណាដា អាមេរិក អូស្ត្រាលី និងបារាំងជាដើម។ ហើយវត្តទាំង ២០ ដែលបានផុសជាចំហ ក្នុងបណ្ដាញព័ត៌មានសង្គម (FB) អំពីការចែករំលែកស្បៀងហារ ដែលបានមកពីអំណោយសប្បុរសជន ជូនបន្តទៅដល់ជនរងគ្រោះអត់អាហារក្នុងសម័យកូវិដ ១៩ នេះ បើគិតនៅខេត្តឃ្លាំងរួមមានវត្តសេរីកណ្ដាល វត្តហ្លួងបាសាក់ បាយឆៅ វត្តសេរីតាម៉ឺន វត្តផ្ដៅពេន វត្តបឹងទន្សា វត្តដើមអំពិល វត្តទឹកប្រៃ ចំណែកនៅខេត្តពលលាវ មានវត្តព្រែកជ្រៅ វត្តបុប្ផារាម វត្តខ្វែងបបែល វត្តកោះធំ វត្តក្បាលក្រពើ វត្តង៉ាំងយឿ និងវត្តកោះដូង រីឯនៅខេត្តក្រមួនសមានវត្តសិរីវង្សាអំពាច ជាដើម និងវត្តមួយចំនួនទៀតនៅខេត្តព្រះត្រពាំងដូចជាវត្តចាកគ្រោងជាដើម ។ល។ រីឯអំណោយដែលវត្តខ្មែរក្រោមទាំងនេះបានឧបត្ថម្ភជនរងគ្រាគ្រោះអត់ឃ្លាន បើគិតតែត្រឹមខែសីហានេះមានប្រមាណជាជាងមួយកោដិកន្លះដុង ស្មើនឹងប្រមាណជាជិត មួយម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក ។
ព្រះតេជព្រះគុណព្រះនាមលីភក្ដី ជាព្រះចៅអធិការវត្តសេរីកណ្ដាលនៅស្រុកជ្រោយញរខេត្តឃ្លាំងព្រះអង្គបានរៀបរាប់ ក្នុងពេលដែលព្រះអង្គកំពុងតែរៀបចំអំណោយបញ្ជូនទៅជួយសង្គ្រោះដល់កម្មករចំណាកស្រុកដែលកំពុងអត់ឃ្លាននៅខេត្តទួលតាមោកជាលើកទីបីថា៖ «អីវ៉ាន់អីវ៉ែនេះបានមកពីការឧបត្ថម្ភរបស់បងប្អូនយើងបានជំនួយឧបត្ថម្ភនៅក្នុងស្រុកខ្លះ ម្នាក់១០០.០០០ (មួយរយពាន់) ២០០.០០០ (ពីររយពាន់) ៥០០.០០០ (ប្រាំរយពាន់) ដុង (ស្មើនឹងប្រមាណ ៥ ដុល្លា ១០ ដុល្លា ២០ ដុល្លារ) អីចឹងតាមកម្លាំងសទ្ធាពរ ហើយជាមួយនឹងព្រះសង្ឃនៅវត្តព្រះពុទ្ធឃោសាចារ្យសហរដ្ឋអាមេរិកបានផ្ញើបច្ច័យមកជួយទុកឲ្យវត្តសេរីកណ្ដាលចាត់ចែងជូនទេយ្យវត្ថុនេះទៅដល់បងប្អូនកម្មករយើងនៅឯទីព្រៃនគរ នៅខេត្តទួលតាមោក (បិញ យឿង) ជាដើម ។ កាលមុននឹងវត្តសេរីកណ្ដាលយើងបានផ្ញើទៅជួយដល់កម្មករនៅខេត្តទួលតាមោកអស់មួយសារហើយ ហើយយើងផ្ញើទៅព្រៃនគរអស់មួយសារហើយដែរ ឥឡូវមួយសារហ្នឹង យើងផ្ញើទៅទួលមោកមួយសារទៀត» ។
អំណោយសង្គ្រោះពេលអត់ឃ្លានរបស់ព្រះសង្ឃខ្មែរក្រោម និងសប្បុរសជននានា ពិតមែនតែមិនអាចធ្វើឲ្យកម្មករចំណាកស្រុកដែលកំពុងអត់អាហារទាំងនោះ បានហូបឆ្អែតតាមការស្រែកឃ្លានបានឡើយ តែពួកគាត់កត់ត្រាទុកជានិច្ចនូវអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លាទាំងនេះ ៖ «ព្រះតេជព្រះគុណនៅវត្តសេរីតែម៉ឺនបានឲ្យអំណោយដូចជាអង្ករ ដូចជាទឹកត្រី មី ខ្លាញ់ជ្រូកហើយនិងខ្ញី ជាដើមបាទ ជួយដល់ប្រជាជនដែលមករកស៊ីនៅបិញយឿងទាំងអស់គ្នាហ្នឹង កន្លែងខ្ញុំទទួលបាន ចំនួន ៥០ គ្រួសារ បាទសូមអរគុណព្រះតេជព្រះគុណ បងប្អូននៅប្រទេសក្រៅ ហើយនិងបងនៅក្នុងស្រុកផងដែរ ដែលបានជួយដល់ពួកយើងខ្ញុំនៅពេលកំពុងអត់ឃ្លាននេះ បាទ» ។
ប្រធានផែនការសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមលោកត្រឹង ម៉ាន់រិន្ទ សូមឲ្យព្រះសង្ឃខ្មែរក្រោមនិងសប្បុរសជននានាមេត្តាជួយផ្ដល់អំណោយសប្បុរសធម៌បន្តទៀត ដើម្បីជាការរួមចំណែកកាត់បន្ថយនូវការអត់ឃ្លានចំពោះជនរងគ្រោះអត់ឃ្លានរាប់លាននាក់ដែលកំពុងរងគ្រោះដោយវិបត្តិកូវីដ១៩ ព្រោះតែភាពអសកម្ម និងអសមត្ថភាព របស់របបកុម្មុយនីស្តវៀតណាមបច្ចុប្បន្ន៖ «គឺជាសកម្មភាពមួយបង្ហាញឲ្យឃើញថាខ្មែរក្រោមយើងចេះសាមគ្គីគ្នា ឬ ទេឆ្លងកាត់មួយរយៈហ្នឹង យើងឃើញថាមានហើយមានច្រើនទៅទៀត យើងឃើញតាមវត្ត អារាមហ្នឹងមានព្រះសង្ឃដឹកជញ្ជូនស្បៀងជួយបងប្អូនយើងហ្នឹង ហ្នឹងហើយជាការងារល្អដែលបង្ហាញឲ្យឃើញនូវភាពសាមគ្គីគ្នា មិនតែប៉ុណ្ណោះនៅក្រៅប្រទេសនេះ ព្រះសង្ឃ បងប្អូនក៏បានផ្ញើអំណោយទៅចូលរួមដែរ ។ ព្រោះថាតម្រូវការនៃការអត់ឃ្លានរបស់ប្អូនហ្នឹងវាច្រើនពេក ហេតុហ្នឹងហើយសហព័ន្ធសូមអំពាវនាវដល់ប្អូនបងប្អូនយើងឲ្យជួយឧបត្ថម្ភបន្តទៀតទៅ តាមរយៈណាក៏ដោយឲ្យបានតែទៅដល់ដៃបងប្អូនយើងដែលកំពុងរងគ្រោះអត់ឃ្លានដោយជំងឺកូវីដ ១៩ នេះ បាទ» ៕
